Annelik dersi olsaydı keşke... Bu işin doğrusu yanlışı yok... İki çocukla şu an geldiğim nokta bu benim. Bir de kendime çıkardığım temel birkaçders var ki paylaşmaya değer.
Her çocuk kendine münhasır olduğu için kitapta yazanları veya insanların söylediklerini bir adım geriden takip etmek gerekiyor, bazılarını hiç duymamamak görmemek gerekiyor. Yoksa strese girip insan çocuklarla sorun yaşıyor.
Bizde 3,5 yaşındaki kızımla en son yemek yeme ve uyumada yaşadığımız sıkıntılar hep bundan kaynaklandı. Yemeğini kendisi yemesi için ısrar ettikçe inatlaştık ve geldiğimiz nokta sürekli ağlayan bir çocuk oldu, normalde uysal bir çocuk olmasına rağmen. Çocuk da strese girdi. Tabi kardeşin gelişinin de etkisi azımsanmamalı.
Uykuda ise yalnız uyuması için yanında oturup uyumasını bekliyordum ikincinin doğumundan önce bu şekilde uyuyordu. Ama doğumdan sonra olmuyor. Ben de boşuna ikimizi de strese sokmamaya keyifli bir şekilde onun yatağında birlikte uyumaya karar verdim. Kızım uyuduktan sonra kendi yatağıma geçiyorum. Tabi uyku bölük pörçük oluyor-ben mi onu uyutuyorum o mu beni belli değil. Ama en azından stresimiz azaldı.
Bir de annenin kendisine gün içinde kısa da olsa uyumak ve internetten alışveriş sitelerini takip etmek ve çikolata atıştırmak dışında zaman ayırması gerekiyor. Yoksa işte benim geldiğim "yazmasaydım çıldıracaktım" noktasında buluyor insan kendini.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder